ΑΔΩΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ

kion1

 Αδώνια Μυστήρια:

Αναζητώντας το αρχαιοελληνικό Πάσχα

Ιωάννης Μπουσίου

απόφοιτος στης σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Πατρών, με ειδίκευση στον ελληνικό πολιτισμό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

 Σημείωση: Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο εβδομαδιαίο περιοδικό του Ελεύθερου Τύπου, τα “Φαινόμενα”.

 

Δείτε εδώ: http://ilakate.blogspot.gr/2009/04/blog-post.html

και εδώ: http://sfrang.blogspot.gr/2010/04/blog-post_05.html

 

Το παρόν άρθρο θα αποπειραθεί  να αναδείξει  τις επιβιώσεις των αρχαίων ελληνικών τελετουργικών δρωμένων του Θεού Αδώνιδος στην σημερινή εποχή. Άλλωστε, η πρόσληψη και η κατανόηση των ταφικών δρωμένων που την περίοδο του Πάσχα επιτελούνται από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, κατά την γνώμη μας, δεν καθίσταται ολοκληρωμένη εάν δεν συνδέσουμε τα τελέσματα αυτά με την πρωταρχική τους τελετουργική μορφή, που ανάγεται στα αντίστοιχα θρησκευτικά θέσμια των αρχαίων ελληνικών λατρειών.

Η καθιέρωση των διαφόρων μορφών τελετουργιών και εορτών στην ελληνική θρησκεία ήταν σχεδόν πάντοτε συνυφασμένη με το αντίστοιχο μυθολογικό υπόβαθρο. Η ιερά μυθολογική παράδοση διαπνέει και μορφοποιεί όλες τις εκφάνσεις του ελληνικού πολιτισμού, την θρησκεία, την τέχνη, την λογοτεχνία ακόμη και τον φιλοσοφικό λόγο (Burkert,1997).

  Συνέχεια ανάγνωσης «ΑΔΩΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ»

ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

kion1ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

 

Το κείμενο αποτελεί πρόλογο του επιμελητή της έκδοσης

Περικλή Σ. Βαλλιάνου

στο έργο της Janet Coleman

 «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ»

από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους

 

 

Έρως και φιλοσοφία

Κατά την παράδοση, ως γνωστόν, μετά τη δικαστική δολοφονία του Σωκράτη, ο Πλάτων απαρνήθηκε την πρότερη αφοσίωσή του στην ποίηση, για να διασώσει μέσα από τη φιλοσοφία τόσο την προσωπικότητα όσο και τη διδαχή του χαμένου φίλου και δασκάλου του, δεδομένου ότι ο ίδιος ο Σωκράτης δεν είχε αφήσει γραπτά κατάλοιπα. Ο Πλάτων, λοιπόν, κατέστρεψε τα ποιητικά του χειρόγραφα για να εξελιχθεί στο στοχαστή που γνωρίζουμε. Κάποια ελάχιστα όμως δείγματα της πρώιμης ποιητικής του διεσώθησαν, κυρίως στην Παλατινή Ανθολογία. Έτσι εξακολουθεί να ηχεί και σήμερα μια λυρική φωνή που αρδεύεται από μια μέριμνα για το ανθρώπινο και έχει τις ρίζες της στη λεπτή μελαγχολία της αρχαϊκής περιόδου:

Τήν ψυχήν Ἀγάθωνα φιλῶν ἐπί χείλεσιν ἔσχον.

Ἦλθε γάρ ἡ τλήμων ὡς διαβησομένη.1

Και πάλι:

Τῶ μήλῳ βάλλω σε. Σύ δ’ εἰ μέν ἑκοῦσα φιλεῖς με,

δεξαμένη ταῆς σῆς παρθενίης μετάδος.

Εἰ δ’ ἄρ’ ὅ μή γίγνοιτο, νοεῖς, τοῦτ’ αὐτό λαβοῦσα

σκέψαι τήν ώρην ώς ολιγοχρόνιος.2

Και το άλλο:

Μῆλον ἐγώ. βάλλει με φιλῶν σε τις. Ἀλλ’ ἐπίνευσον.

Ξανθίππη, κἀγω καί σύ μαραινόμεθα. 3

10

Και το άλλο:

Νῦν, ὅτε μηδέν Ἄλεξις ὅσον μόνον εἶφ’ ὅτι καλός,

ὦπτε και πάντη πᾶσι περιβλέπεται.

Θυμέ, τί μηνύεις κυσίν ὀστέον; εἶτ’ ἀνιήσεις

ὕστερον. Οὐχ οὕτω Φαῖδρον ἀπωλέσαμεν;4

Συνέχεια ανάγνωσης «ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ»