ΣΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ*
Στόχος αυτής της μελέτης είναι να δείξει ότι κατά τον έκτο και πέμπτο αιώνα π.Χ. αναπτύχθηκαν μέσα στην ΓΙυθαγορική σχολή δύο διαφορετικό και ριζικά αντίθετα μεταξύ τους συστήματα στοχασμού. Θα μπορούσαμε αντίστοιχα να τα ονομάσουμε μυστικιστικό και επιστημονικό σύστημα. Όλες οι σύγχρονες ερμηνείες του Πυθαγορισμού, που έχω υπόψη μου, επιχειρούν να συνδυάσουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και των δύο συστημάτων σε μια σύνθετη παρουσίαση, η οποία, όπως είναι φυσικό, δε μπορεί να κρατήσει τον ενιαίο χαρακτήρα της. Η σύγχυση αυτή έχει τις ρίζες της στον Αριστοτέλη, ο οποίος κάνει λόγο γενικά για “τους Πυθαγορείους” χωρίς διαφοροποιήσεις, μολονότι σε κάποια σημεία η φράση “ορισμένοι Πυθαγόρειοι” δηλώνει ότι είχε υποπέσει στην αντίληψή του η ύπαρξη διαφορετικών ρευμάτων μέσα στη σχολή.
Συνέχεια ανάγνωσης «ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»
Κατηγορία: ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΙ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΣΟΦΙΣΤΕΣ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΣΟΦΙΣΤΕΣ
Από τον Όμηρο μέχρι τον Σόλωνα
αντίστοιχο κεφάλαιο στο έργο του
«Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Είναι μόδα μεταξύ των σύγχρονων ιστορικών της αρχαίας Ελλάδας να κάνουν παραλληλισμούς ανάμεσα στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και. σε αυτήν του σύγχρονου κόσμου. Διαβάζουμε για τον αρχαίο ελληνικό «μεσαίωνα», την αρχαία ελληνική «μεταρρύθμιση», την αρχαία ελληνική «αναγέννηση». Οι ιστορικοί διαφέρουν ως προς τους παραλληλισμούς που κάνουν: Ενώ ο ένας μπορεί να συγκρίνει ολόκληρη την κλασική περίοδο της αρχαίας Ελλάδας μέχρι το τέλος 5ου αιώνα με τη μεσαιωνική περίοδο της δικής μας ιστορικοί με το αιτιολογικό ότι και οι δύο περίοδοι ξεκίνησαν μεταναστεύσεις φυλών και ότι και οι δύο τελείωσαν με «την :κάλυψη του κόσμου και του ανθρώπου», ο άλλος μπορεί συγκρίνει την πρώιμη περίοδο της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, πριν την ανατολή του φωτός επί των ημερών του Σόλωνα, με την περίοδο του δικού μας μεσαίωνα και να τοποθετήσει την περίοδο της «μεταρρύθμισης» και της «αναγέννησης» στον 6ο αιώνα. Αν ακολουθήσουμε τη δεύτερη σύγκριση, μπορούμε να πούμε ότι η πολιτική σκέψη του αρχαίου ελληνικού μεσαίωνα βρίσκεται στον Όμηρο και στον Ησίοδο, οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα και οι μόνοι συγγραφείς του. Μερικές φορές παρατίθεται ένα απόσπασμα του Ομήρου, για να δείξει ότι ο τελευταίος πίστευε στο θείο δικαίωμα της μοναρχίας:
Οὐκ ἀγαθόν πολυκοιρανίη. εἷς κοίρανος ἔστω,
εἷς βασιλεύς, ῷ ἔδωκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω
σκῆπτρόν τ’ ἡδέ θέμιστας.[1]
